Dojrzewanie córki a matczyne emocje

Okres dojrzewania dziecka wywołuje u rodziców mieszankę wielu emocji. Ten niezwykły i rozwojowy czas w życiu Twojej córki przyniesie i Tobie wiele uczuć, a niekiedy prawdziwą huśtawkę emocjonalną. No bo jak inaczej określić stan, kiedy niemal jednocześnie czujesz dumę i niepokój, szczęście i frustrację, ciekawość i bezradność? Zobacz, o czym najczęściej mówią mamy nastolatek i zastanów się, czy odnajdujesz gdzieś siebie.

Gdzie jest moja mała dziewczynka?

„Moja córka oddala się ode mnie, widzę, że się zmienia. Boli mnie, kiedy mówi: «Nie chcę być taka jak ty». Zawsze staram się być obok i ją wspierać. Ostatnio tylko koleżanki są dla niej ważne, trudno mi z tym, że już nie jesteśmy ze sobą tak blisko jak kiedyś”.

Zranienie, żal za tym, co mija, niepokój, dezorientacja – to częste uczucia matek dojrzewających córek. To trudne emocje, czasem ciężko nawet przyznać, że w nas tkwią. Dobrze jednak jest je zobaczyć. Ten czas to też część Twojego życia, możesz go przeżyć z szacunkiem dla siebie i swoich uczuć. Ich świadomość daje Ci szansę na powstrzymanie gwałtownych reakcji i wybieranie działań lub słów, które będą dla Was budujące. Choć czasem coś Cię zaboli, nie obrażaj się – wysłuchaj, wesprzyj. Rozumiejąc siebie, przygotowujesz w sobie grunt pod akceptację dla zmian, które są nieuniknione.

Jak mam zachować spokój, kiedy wokół szaleje burza?

„Moja córka ostatnio jest nieprzewidywalna. Wystarczy mała rzecz, a wybucha jak wulkan. W naszym domu co chwila słychać krzyki. Innym razem potrafi przepłakać pół dnia nad jakąś błahostką. Ja też wtedy zwykle jestem podirytowana i sfrustrowana. Czasem kompletnie nie wiem, co robić i zastanawiam się, czy nie popełniłam jakiegoś błędu”.

Złość, frustracja, bezradność to tylko niektóre z emocji, które towarzyszą Ci podczas dojrzewania córki. Do tego cała masa pytań i wątpliwości. Zwykle mamy nie są świadome, że zachowanie dziecka to naturalna konsekwencja fizjologicznych procesów zachodzących w jego organizmie. Nie obwiniaj za nie ani siebie, ani swojej córki. Jej emocje nie są skierowane przeciwko Tobie i prawdopodobnie jej samej trudno jest nad nimi zapanować.

Jak mogę jej pomóc?

„Serce mi pęka, kiedy widzę, jak wiele musi unieść. Czasem jest taka smutna i rozżalona. Narzeka na swoje ciało, ma tyle kompleksów… Nie wierzy w siebie, wciąż czuje się gorsza od koleżanek. Gdyby tylko mogła spojrzeć na siebie moimi oczami i zobaczyć, jaka jest zachwycająca”.

Bezsilność i smutek. Chciałabyś pomóc córce w przechodzeniu przez trudny okres dojrzewania, ale nie wiesz jak. Próbujesz, ale czujesz, że nie na wszystko masz wpływ. Czasem jedyne, co możemy zrobić, to być blisko – słuchać i towarzyszyć jej w tej drodze. Doceń tę część siebie, która się stara, troszczy i współczuje.

Jasna strona

„Kiedy moja córka zaczęła dojrzewać, byłam taka dumna! Dawało mi dużą satysfakcję patrzenie, jak uczy się decydować o sobie, wyznaczać granice, być wśród ludzi. Stawała się samodzielną kobietą, a ja ją doprowadziłam do tego miejsca i dalej jej towarzyszyłam. Wreszcie mogłyśmy pogadać i pożartować jak kobieta z kobietą, spędzać czas inaczej niż dotąd”.

Duma, szczęście, radość, ciekawość, satysfakcja – sprawdź, czy masz w sobie otwartość na te przyjemne uczucia. Przez lata ciężko pracowałaś, by Twoje dziecko dotarło do tego momentu. Możesz się nim cieszyć. Wreszcie też masz więcej czasu dla siebie. Dla wielu mam dorastających córek to nowe możliwości rozwoju, dodatkowe przyjemne chwile z przyjaciółkami czy partnerem.

Każdy etap w życiu może być satysfakcjonujący i pełen głębokich uczuć

To uczucia sprawiają, że czujesz pełnię życia. To one informują, że coś jest dla Ciebie ważne. Wyobraź sobie, jak by to było nie oczekiwać samych złych lub dobrych zdarzeń, tylko z ciekawością obserwować, co Ci przyniesie ten czas. Nie warto za wszelką cenę czekać na koniec dorastania, możesz czerpać z tego okresu i w pełni przeżywać te doświadczenia. Bądź blisko swoich emocji i poczuj wdzięczność za ten czas i to, jak się w nim odnajdujesz: „Dziękuję, wiem, że starasz się ze wszystkich sił”.